MACRO + MAKRO ( 2 )

ผ่านไปอีกหนึ่งสัปดาห์กับใบเสร็จ
........ ........ .... เหมือนมีแต่ลมผ่านไปผ่านมาจับต้องไม่ได้เลย ไปพูดคุยกับคนโน้นที....คนนี้ทีก็ว่า พี่คิดดีอยู่แล้ว ลองดูดิพี่แต่ผมว่าต้องลองถามอาจารย์ว่ะ แต่เอายังไงก็ต้องลองดูก่อน สรุปสุดท้าย..ที่ว่าใบเสร็จมันเป็นสิ่งที่บอกทุกอย่างเอาไว้ ณ.ที่เดียวกันและมันมีบริบทส่วนตัวของมัน ผมจึงหันกลับไปหาเรื่องราวที่น่าจะนำมาเล่นกับตัวมัน เลยคิดว่าเมื่อเราเรียนและทำงานในสายอาชีพงานออกแบบที่ไม่สามารถระบุได้ว่าเราทำอะไรไปบ้างที่มันสวยๆนะ เราต้องใช้อะไรกว่าจะคิดได้ ต้องมีข้อมูล ต้องเสียเวลาหาโน้นนี่ ต้องเดินทางไปสำรวจค้นคว้า และต้องมานั่งทำให้ดูสวยงามและไม่ละทิ้งประเด็นด้วย ในที่สุดคิดว่าเราน่าจะออกแบบ รูปแบบใบประมวลผล“ ใบเสร็จ ”ในการทำงานในสายการออกแบบนี้เพื่อจะได้นำไปคิดหรือบอกกล่าวกับลูกค้าได้ในตอนสรุปงาน( คิดเงิน) ที่ทุกวันนี้ในวงการยังคงประสบปัญหากันอยู่ โดยได้แนวความคิดมาจากงาน “เมาธ์มัน มันนี่ “ ก็ได้ลองทำแบบคราวๆไปให้อาจารย์ดู เอาลองดูอีกครั้ง!! แต่หลังจากการเสนองานอีกครั้งกับอาจารย์.......โอ้ อะไรกันนี่มันดูยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้เมื่อได้ฟังการ comment รู้สึกว่าเราเป็น marco ของโลกใบเล็กๆนี้ สิ่งที่เราทำไปมันเป็นระนาบแบนๆ เหมือนที่คนสมัยก่อนคิดว่าโลกนี้แบนเลยที่เดียว การที่เราทำไปนั้นไม่ได้คำนึงถึงเรื่องอื่นๆอีกที่มันมี ไม่ใช่แค่มาบอกตัวเลขว่าทำไปเป็นค่าเท่าไรมีหน่วยอะไร แต่ในนั้นมันยังมีสิ่งอื่นๆอีกมากมายไม่ว่าคุณจะไปพบใคร เก็บอะไรมาได้บ้าง รูปแบบของมันเป็นยังไง อยู่ที่ไหน ฯลฯ ลองกลับไปดูซิว่าที่ทำงานผ่านมานะไปเจออะไรมาบ้างแล้วมันควรจะออกแบบกับมันยังกับไอ้ข้อมูลหรือสิ่งที่เรามี โอ้โห..... หัวแตก